የመንገደኛ ነፍሶች ዋይታ

             ከ ጦቢያው አለም

ከወሎ ከሀረር፣ ከወለጋ ከወላይታ….ወጥተን

የደንበልን ሸለቆ የሱዳንን ጥሻዎች አቆራርጠን

በቀይ ባህር አዞዎች በየመን ግርዶሾች ተውጠን

ሞተን ተርፈን ሳውዲ አረቢያ ገብተን

ጉልበታችንን ሽጠን በልተን

በእንባችን ልብስ እያጠብን

ወዛችን ሽቶ ሆኖን ለራሳችን የነጻን ሲመስለን ለሌሎች ከርፍተን

በረሀ የበላው ጸጉራችንን ነጭተን ማግደን ሳት አንድደን ሞቀን

ነደን አብስለን በልተን አብልተን ሁሌ ሞት ሲፈረድብን

መልካም በዓል

“እርሱ ግን ስለ መተላለፋችን ቆሰለ፥ ስለ በደላችንም ደቀቀ የደኅንነታችንም ተግሣጽ በእርሱ ላይ ነበረ፥ በእርሱም ቁስል እኛ ተፈወስን” 

                                (ኢሳ. 53፥5፤ 1ጴጥ. 2፥25)

ተስፋ

 

ሁሌም ይታየኛል አንዳች ሩቅ ተስፋ

የዛሬ ያልሆነ የነገ ያልሆነ በጊዜ ሚገፋ

እንደ ህልም ያለ እውነት የመሰለ

ከመሬት ከፍ ያለ ከሰማይ ዝቅ ያለ

የህሊና ምስል ሰዓሊ ያልሳለው

ደራሲ በምናብ በብዕር ያልከተበው

ምሁር በምርምር ደርሶ ያልጨበጠው

ግብር ማልከፍልበት መንግስት ያላወቀው

ከእኔ ጋራ ያለ ተስፋዬ ብቻ ነው፡፡

             ዘላለም፤ ሰኔ 2006 ዓ.ም፣አዲስ አበባ