'የሰንደቅዓላማ ቀን'ን…በበርጫ

(ከ'አጠቃ'ዎች አንደበት)

ከሆነ ሰፈር ወደ ፒያሳ እየሄድሁ ነው፡፡ አቤት እነዚህ እረዳቶች ደግሞ….ሳንቲም ጨምር….ጠጋ በል…የዕቃ ይህን ያክል ትከፍላለህ….ከዚይ ላይ አይቆምም! አሁን አሁን ታክሲ ውስጥ ያለው ጭቅጭቅ ስለመመረረኝ፤ ቅርብ ከሆነ በሁለት አግሬ ማቅጠን ጀምሬአለሁ፡፡ ራቅ ካለብኝ ደግሞ ጆሮዬ ውስጥ የምጨምረው ጥጥ ይዞ መግባት ጀመርሁ፡፡ ታዲያ ዛሬም እንደተለመደው እርዳቱ እንደ ሐምሌ መብረቅ ተሳፋሪ ላይ መጮህ ሲጀምር ቶሎ ብዬ መከላከያ ጋሻዬን ጆሮዬ ውሰጥ ሰካሁ፡፡ ምን ላድርግ ጆሮዬ ገና ብዙ ክፉ ደግ መስማት አለባት-ቢጠቅማትም ባይጠቅማትም፡፡ ታዲያ በዚህ መሃል ፀጉሩን እንደ ደረቀ ተክል ቅርንጫፍ ያንጨበረረ አንድ ወጣት ከጎኔ መጦ ቁጭ አለ፡፡ በአካል ጠጋ አልሁለት-ሶስተኛ መሆኑ ነው፡፡ በሃሳብ መጠጋጋት ግን በአካል እንደ መጠጋጋት ቀላል አይደልም፡፡ አይገርምም! በአካል እንደምንጠጋጋው በሃሳብም ብንጠጋጋ ምን አይነት ኢትዮጵያ ትፈጠር ነበር? ተውት በቃ፡፡ ይቅርታ ወደ ልጁ ልመለስ፡፡ ታክሲው በአንዴ ከህዝባዊ ሽታ ወደ ጫትና ሲጋራ ማዓዛ ተለወጠ፡፡ ደግሞ ጫትና ሲጋራ ሲቀላቀሉ እንዴት ነው የሚሸቱት!

አስቡት ማቀዝቀዣውን ቢጨምር ኖሮ ምን ምን እንደሚሸት እንጃ! አልወርድ ነገር ሒሳብ ከፍዬ፤ እንደ ጆሮዬ አፌንና አፍንጫዬን አላፍን ነገር ይሉኝታ ቢጤ ሸነቆጠኝ-አይ የሀበሻ ይሉኝታ! እንግዲህ ያው አንዴ “የጫት እንፋሎትና  የሃብታም ግሳት” እየማግን እንድንኖር ተፈርዶብናልና ቻልኩት፡፡ የእነንትና እንትንስ ቢሆን….ተውኩት፡፡ በአራዳ ቋንቋ “አጠቃ”ው ወጣት ወደ እኔ ዞር አለና……“ፍሬንድ ትናንት በዓል እንዴት ነበር” አለኝ፡፡

የምን በዓል ነው አልኩት ኮስተር ብዬ….

“እንዴ ፍሬንድ….ልጠብሪብኝ ነው……..የሰንደቅዓላማ ቀን ነዋ…አላከበርሽም እንዴ?” እየሳቀ፡፡

ይችና ናትና ነገር ፍለጋ! አልሁኝና በውስጤ……ይቅርታ ለምን ጠየቅኸኝ…አልኩት ኮስተር ብዬ

“አይ ለጨዋታ ነው?”

አላከበርኩም…ማለቴ ሜዳ ወጥቼ አልዘመርሁም እንጂ ለአረንጓዴ ቢጫ ቀዩ ዘወትር በልቤ እዘምራለሁ፡፡ አየህ “ማንነት በቀንና በቃል ብቻ የሚገለፅ ሳይሆን ከደምና ከስጋ ጋር ተዋህዶ የሚኖር እስትንፋስ ነው” አልኩት እንደመፈላሰፍ ብዬ፡፡ “ኧረ ፍሬንድ አመረርሽ እንዴ?”….አለኝ እየሳቀ፡፡

ቢመረኝስ….. ስኳር ትጨምርልኛለህ?

“ምን ችግር አለው….ከቀበሌ ከሰጡኝ”

ከጫት የተረፈ የለህም እንዴ?

“እህህህህ….(ሳቅ)  አሁን ተመቸሽኝ…ጭንቅ አልችልም ቀለል አድርግልኝ”

እሺ አንተ በዓሉን አከበርህ?

“አዎ…..ያውም ከጓደኞቼ ጋር…”

የትና እንዴት አከበራችሁ?

“ሰፈራችን አረንጓዴ ቢጫ ቀዩን-በአረንጓዴ ቢጫ ቀይ አከበርን”

አልገባኝም…ሰንደቅዓላማ ሰፈራችሁ ላይ ሰቅላችሁ…ወይስ….

“አይደለም ባክህ!“

እንዴት ነው ታዲያ…. ፈሊጥ አደረግኸው እኮ!

“ይኸውልህ …በመጀመሪያ በዓሉን በማስመልከት ከሁለት ጓደኞቼ ጋር የ400 ብር በርጫ ጨቅ አድርገን ቃምን…በዚሁ የአገራችንን ባንዲራ አረንጓዴ ቀለም- በአረንጓዴ ወርቅ አከበርን ማለት አይደለም? ከዚያስ አትልም…”

እሺ ከዚያስ?

“ከዚያማ ፍሬንዴ….በአረንጓዴው የጀመርነውን ምርቃና ለመስበር….እኛ ሰፈር ያለ ጃንቦ ሐውስ ገብተን በቢጫ የዋልያ ድራፍት አቀለጥነው….ተጠጣ ባክሽ ሞት ላይቀር!….ስምንት ስምንት ጃንቦ ጠጣን…ኧረ ከዚያም ይበልጣል…የቆጠርሁትን ነው የነገርሁህ፡፡ አየሽ ፍሬንድ ቢጫውን ቀለም-በብሩህ ተስፋ አከበርን ማለት አይደለም!….መጠጣት እንዴት ደስ ይላል…. ወደን መሰለህ የምንጠጣው….ካልጠጣን እኮ ነገን በተስፋ አንኖርም”

እሺ ከዚያስ? (ቀይዩን ለመስማት በጣም ስለጓጓሁ ስለደሰኮረው ፍልስፍና ለመጠየቅ አልፈለግሁም….ደሞ ፌርማታዬ ላይ ልደርስ ነው)…..እሺ ቀጥል! …አልኩት….ፍጠን ቶሎ በሚል አይነት እይታ…

“ከዚያማ ሞቅ ብሎን ነበርና ከሰው ጋር ተጣላን፡፡”

ከማን ጋር?

“ከዚያው ከሚጠጡ ሰዎች ጋር…. አንዱ ምላሰ ረጅም ጓደኛችን “እናትህን……” ብሎ አንዱን ሰደበውና ቅውጥ ያለ ጠብ ተፈጠረ፡፡”

ከዚያስ?

“ከዚያማ ሁለቱ ጓደኞቼ ከጠላት በተላከ የጃንቦ ጠርሙስ ሚሳየል በደም ተላወሱ፡፡ እኔም ይኸው በእሱ ጦስ እጄን ትንሽ ተጎድቻለሁ” አለና የብርጭቆ ስባሪ የጋሸረውን እጁን ሰሚዙን ወደላይ ሰብስቦ አሳየኝ፡፡

እሺ ከዚያስ ምን ሆነ?

“ከዚያማ ይኸውልህ የባንዲራችንን ቀዩን ቀለም በደማችን አክብረን…..ጭንቅላታቸውን አሰፍተን ወደ ቤታችን ገባን፡፡ አየህ ሰው በምላሱ ሲያከብር እኛ በተግባር “አረንጓዴ፣ ቢጫ፣ ቀዩን” አከበርን” አለኝ እየሳቀ…,

                   ከዚህ ላይ ሴቶች በአንድ ወቅት የገጠሙት ግጥም ትዝ አለኝ፡፡ እንዲህ ይላል፡

“እኛ ሴቶች ለእናት ሀገራችን

በ28 ቀን ይፈሳል ደማችን”

ይህንን ወደ እኛ ቀይሬ ልቀኘው ብዬ አሰብሁና እንዲህ የሚል ግጥም ገጠምሁ (ሰሙን ብቻ አዳምጡ)፡

“እኛ ወጣቶች ለእናት ሀገራችን

በስካር ጦርነት ይፈሳል ደማችን”

ከጎኔ የተቀመጠውን ልጅ ምንም ማለት አልፈለግሁም……ትንሽ የግርምት ሳቅ ሳቅሁና …..ከፌርማታዬ ስለደረስሁ በል ቻው ወንድሜ ብዬው ወረድሁ፡፡

“ፒስ ፍሬንድ ይመችሽ” ብሎኝ ከእነጫቱ ሽታ ታክሲው ውስጥ ቀረ፡፡

“የትውልድ ማንነት……ከየት ወደየት….” የሚል መፅሐፍ ፀሐፊ ናፈቀኝ!!!.........ማን ያውቃል አንድ ቀን ወይ እኔ እሞክረው ይሆናል……….እስከዛው ግን………

             “ዘላለማዊ ክብር ለማንነት አርማችን”